The Secret Behind Spirituality

Published: 2019-08-27
Views: 2619
Author: 
Published in: Spirituality

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Disserendi artem nullam habuit. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Atque haec contra Aristippum, qui eam voluptatem non modo summam, sed solam etiam ducit, quam omnes unam appellamus voluptatem. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio inchoatum accipere et absolvere, huic est sapientia similis; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.

Quis negat? Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti orationis ornamenta neglexerit. Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Explanetur igitur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

• Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.
• Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
• Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Deinde non quaerimus, quid obscuretur aut intereat, quia sit admodum parvum, sed quid tale sit, ut expleat summam. Etiam beatissimum? Sed hoc sane concedamus. Obscura, inquit, quaedam esse confiteor, nec tamen ab illis ita dicuntur de industria, sed inest in rebus ipsis obscuritas. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Si longus, levis; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Memini vero, inquam; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Iam in altera philosophiae parte. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest. Quibus ego vehementer assentior. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum doctrinae studiis levaverunt. Ad eos igitur converte te, quaeso.

1. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
2. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
3. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
4. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
5. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.
6. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere. Pompeius in foedere Numantino infitiando fuit, nec vero omnia timente, sed primum qui animi conscientiam non curet, quam scilicet comprimere nihil est negotii. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur.