A Guide To Blogging

Published: 2019-11-17
Views: 1016
Author:
Published in: Blogging

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Urgent tamen et nihil remittunt. Duo Reges: constructio interrete. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid est enim aliud esse versutum? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quis enim redargueret?

Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? De illis, cum volemus. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum atque honestum, unde officii, unde agendi principlum nascatur non reperietis. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cur, nisi quod turpis oratio est? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Si enim ad populum me vocas, eum.
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Quid iudicant sensus?

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Ratio quidem vestra sic cogit. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae sequuntur igitur? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Beatum, inquit. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Aut, si esses Orestes, Pyladem refelleres, te indicares et, si id non probares, quo minus ambo una necaremini non precarere? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Num quid tale Democritus? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Satis est ad hoc responsum. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Tollit definitiones, nihil de dividendo ac partiendo docet, non quo modo efficiatur concludaturque ratio tradit, non qua via captiosa solvantur ambigua distinguantur ostendit; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?